اگرچه هیچ مدرک علمی در مورد منشاء قهوه وجود ندارد، اما برخی داستان ها ظهور آن را از خاورمیانه در قرن پانزدهم نشان می دهند.
واژه کافی (Coffee) برگرفته از نام کفا یا کافا (Keffa) Kefa است که منطقه‌ای در جنوب غربی اتیوپی است. قهوه نیز معرب همین کلمه است. علت انتخاب این نام آن است که گیاه قهوه نخستین بار در این منطقه یافت شده است. بر اساس افسانه‌ها و داستان‌هایی که وجود دارد یک دامدار به نام کالدی توسط بزهای گله خود متوجه این گیاه شده است. زمانی که او بزهای خود را برای چرا به این منطقه برده بود متوجه شد دانه‌های این گیاه باعث ایجاد انرژی زیادی برای بزها می‌شوند به طوری که شب‌ها بزها نمی‌توانند بخوابند و سر و صدای زیادی می‌کنند.
طبق آنچه در کتاب‌های تاریخی عربی آمده است، قهوه در ابتدا نام نوعی شراب بوده است که از فعل «قها» (تلفظ: qahā) اتخاذ شده است. قها به معنای بی‌اشتها بودن است و همه می‌دانیم که این یکی از مهمترین ویژگی‌های قهوه است. در اتیوپی به قهوه بونو می‌گفتند، نامی که ابوعلی سینا حدود هزار سال پیش برای معرفی این نوشیدنی و بر شمردن ویژگی‌هایش در کتاب خود از آن استفاده کرده است.
تا پایان قرن هفدهم، تولید و عرضه قهوه به سرزمین آفریقایی-عربی محدود بود. در نهایت، با شروع روابط اجتماعی بین کشورها، معرفی قهوه به کشورهای جهان سوم سرعت تولید آن را افزایش داد.
بنابراین، در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، صنعت آسیاب کردن و رست کردن و قهوه خانه ها تقریباً در هر خیابان و گوشه ای از جهان راه اندازی شد.
ادامه دارد…
